Jak się żyje przed operacją serca...

Włąściwie, to do pisania notatek zostałem lekko przymuszony przez inne osoby, nieznane mi.... Po wizycie u kardiologa usiadłem przed kompem i zacząłem szukać opisów tej operacji, komentarzy osób chorych i ich rodzin... Niektórzy członkowie rodzin opisujących swoje przeżycia odeszli w czasie operacji lub zaraz po niej... Zauważyłem, że ludzie się boją i zrozumiałem, że ja też się boję.... No to może poboimy się razem i postaramy się przejść przez te przygotowania jednak z usmiechem i ze świadomością wszystkiego, co może się stać, a przecież najgorsze się stać nie musi... Dobrej nocy...

 Witajcie. Właśnie dowiedziałem się, że w bardzo niedługim czasie muszę przejść poważną operację serca - wymiana zastawki. Mój oryginał był wadliwy od narodzin, mogłem się tego spodziewać, ale przecież taka informacja, to prawdziwy szok... Nagle okazuje się, że to, co miało kiedyś nastąpić staje się rzeczywiste i natychmiastowe.... Przecież to niemożliwe... A jednak... I początek kłębiących się myśli... Czy naprawdę trzeba, czy warto... A może spróbować oszukać czas i przeczekać, bo przecież ryzyko jest wielkie... Ryzyko jest nawet ogromne, bo mój organizm (czyli ja) cierpi na wiele innych dolegliwości, komplikujących operację serca. I tylko jedno zdanie lekarza, które nadal brzmi mi w uszach: "Jeżeli operacja nie odbędzie się w miarę szybko, to można z tą wadą żyć dłużej lub krócej, ale umieranie jest w tym przypadku długie i mało komfortowe. I bardzo bolesne". I to mnie przekonało do podjęcia decyzji, teraz i już. Ale przecież jest tyle niezałatwionych spraw, jest rodzina: żona, dzieci, praca, kredyty i .... wszystko inne!! Muszę wszystko poukładać. I o tym chcę pisać... O tym i o moich rozterkach. Bo przecież mogę się nie obudzić.... Pozdrawiam, za jakiś czas wrócę do pisania. Miłego wieczoru, bo teraz każdy musi być miły...